Op dinsdag 11 september bracht ik een bezoek aan een Griekse wijngaard, op het eiland Kreta. Tja, en als je er dan toch bent, kun je net zo goed van een proeverij met bijpassende hapjes genieten!

Het was even zoeken, maar eenmaal aangekomen bij Wijnhuis Lyrarakis, ben ik meteen ontspannen. Er heerst een oase van rust. De bladeren van de wijnranken ruisen zachtjes in de wind en de druiven hangen vredig te rijpen in het Griekse zonnetje. Alleen de krekels hebben het druk en voeren verhitte discussies met elkaar. Het wijnhuis ligt op 500 meter hoogte in het dorpje Alagni, 18 kilometer onder de hoofdstad Heraklion. De familie Lyrarakis maakt al wijn sinds 1966. Het is een echt familiebedrijf.

    

Rondleiding en druiven happen

Ik word vriendelijk ontvangen door de receptioniste en zij verwijst mij naar een groepje andere bezoekers die net een rondleiding in de wijngaard krijgen. Ik sluit aan en luister aandachtig naar het verhaal. We mogen druiven proeven, ze zijn zo goed als rijp en de oogst kan bijna beginnen. Daarna gaan we naar binnen. Naar een ruimte waar honderden eikenhouten vaten liggen met wijn erin. Onze gids vertelt dat ze vooral veel gebruik maken van nieuwe eikenhouten vaten uit Frankrijk. Na gebruik worden de meeste vaten verkocht aan andere partijen, omdat het meest intense aroma er dan uit is. Veel gerenommeerde wijnhuizen werken op deze manier. Een dure business, als je weet dat 1 nieuw, Frans eikenhouten vat rond de €1000,- kost!

Of je van hout houdt?

Houtrijping draagt bij aan de geur en smaak van een wijn. Je ontdekt dan vaak aroma’s van kokos, vanille, toast en roomboter. Niet alle wijnen rijpen in eikenhouten vaten. Sommige wijnen rijpen in grote RVS-tanks. Daardoor behoud de wijn vaak meer frisheid en dit wordt dus vaak gebruikt voor witte wijn en rosé. Daarmee zeg ik niet dat er geen witte wijnen bestaan die houtrijping hebben gehad. Die zijn er zeker en vaak ook heel lekker! Maar dan moet het wel op een subtiele wijze zijn gedaan.

Slurpen maar!

Terug naar mijn wijnproeverij bij Lyrarakis. Buiten, op het terras met uitzicht over de wijngaard, staat de proeftafel klaar. We beginnen met een droge witte wijn, die de naam ‘Armi Thrapsathiri’ draagt. Een heerlijke, aromatische wijn, die 3 maanden houtrijping heeft gehad. Flink hoog qua alcoholpercentage, 13,5%. Later zie ik dat alle wijnen van dit wijnhuis vrij ruim in hun alcohol zitten. De zon doet goede zaken daar op Kreta. De tweede witte wijn die ik proef, vind ik echt te pittig qua alcohol, ruim 14%. Te scherp in mijn keel. Afgekeurd. De derde witte wijn, gemaakt van de druif ‘Dafni’, ruikt overduidelijk naar rozemarijn en laurier! Het hapje wat daarbij geserveerd wordt, sluit er mooi op aan qua smaak: bruchette met tomaat, kappertjes en een takje rozemarijn.

   

Ojee rosé

Vervolgens proeven we een rosé, gemaakt van de druivenrassen Liatiko (15%) en Merlot (85%). Ik ben niet onder de indruk van dit glas rosé. Wel mooi droog, nog wat kruidigheid, maar de afdronk is matig. Nu ben ik niet echt een enorme rosé liefhebber moet ik eerlijk toegeven (tenzij je me een AIX voorzet), dus snel door naar de volgende wijnen.

Rood, roder, roodst

We proeven 3 verschillende rode wijnen en we beginnen bij de ‘Pinot Noir van Kreta’. De wijn is gemaakt van 100% Liatiko en heeft 4 maanden houtrijping gehad in gebruikte eikenhouten vaten. Dit is een mooi voorbeeld van hergebruik van een eikenhouten vat. Dat kan dus ook als de wijnmaker een hele lichte en subtiele houttoon in zijn wijn wil hebben. De wijn smaakt fruitig, naar aardbei, vijg en dat aardse van de Pinot Noir proef ik absoluut terug. Ik vind het een lekker glas wijn. De tweede wijn is gemaakt van de druif ‘Mandilari’, komt uit 2016 en heeft 12 maanden houtrijping gehad in een ratjetoe van eikenhouten vaten.😉 Nieuw eiken, gebruikt eiken, Frans eiken en Amerikaans eiken. Pfoe, die wijnmaker is er maar druk mee. Maar de belangrijkste vraag is natuurlijk: is de wijn lekker? Mwoa, prima glas wijn, maar ik zou hem nog lekker een jaar of twee laten liggen. Hij is nog vrij strak en ik proef veel tannine (dat stroeve en bittere gevoel in je mond). Als ik dat zeg tegen de dame die de wijnproeverij begeleidt, lacht ze en tovert ze een karaf tevoorschijn…

Mijn smaakpapillen maken een dansje

Tijd voor het echte werk! Mijn ogen glinsteren en mijn smaakpapillen maken nu al een dansje in mijn mond. Yes, we mogen een wat oudere wijn proeven van dezelfde druif als de vorige wijn, de Mandilari. Maar deze wijn komt uit 2014, heeft 17 maanden houtrijping gehad in nieuwe eikenhouten vaten en is een blend van Mandilari, Merlot en Syrah. Doordat de wijn al een uurtje of 2 geleden in een karaf is geschonken, heeft de zuurstof ervoor gezorgd dat de aroma’s wakker werden. En dat ruik en proef je! Wow wat een heerlijk glas wijn! Aroma’s van rijp donker fruit, laurier en kokosboter met een superzachte afdronk die je nog lang in je mond proeft. Ja hoor, hier word ik wel blij van.

     

Vloeibaar bonbonnetje

Als ‘toetje’ proeven we nog een dessertwijn. En oh, wat hebben mijn smaakpapillen het druk vandaag. Deze blend van diverse inheemse druivensoorten komt uit 2015 en heeft 1 jaar houtrijping gehad. Intens ambergeel van kleur met aroma’s van heerlijke, rijpe abrikozen, oranjebloesem, marmelade en in de verte iets van een subtiele kruidigheid. De wijn is zoet, natuurlijk. Maar is nog heel mooi in balans met haar zuren. We eten er een klein, zoet sesamkoekje bij. Superlekker!

Hoe zit dat met die hapjes?

De hapjes die ik nu niet benoemd heb, waren iets minder succesvol naar mijn mening. Ik heb alles geproefd, maar de smaken waren vaak te overheersend bij de wijnen. Ze hadden misschien beter kunnen kiezen voor lekkere traditionele Griekse hapjes. Griekse olijven, een goed stuk feta, dat soort werk. Ach, het mocht de pret niet drukken want ik heb genoten van de heerlijke wijnen en prachtige locatie.

Ook benieuwd?

Mocht je een keer op Kreta zijn en wijnhuis Lyrarakis ook willen bezoeken, bekijk dan hun website even. Yamas! (Proost op z’n Grieks).

Volg me

Blijf op de hoogte van mijn avonturen en nieuwe artikelen over wijn. Dat kan via Facebook of Instagram.

Wijn en eten zijn vergelijkbaar met een huwelijk. Het ene huwelijk, is het andere niet en ook in een goed huwelijk is het heus niet elke dag koek en ei. Maar wat is dan wel het succesrecept voor een tophuwelijk? En dan met name tussen mevrouw wijn en meneer spijs?

Leuk setje

Je hebt mensen die wijn bij het eten kiezen en je hebt mensen die eten bij de wijn kiezen. Van het laatste soort ben ik. Ik bedenk eerst welke wijn ik wil drinken, vervolgens bepaal ik wat daar goed bij past qua hapje of gerecht. Andersom kan ook, het een is niet beter dan het ander. Maar, en nu komt ie, de kunst zit ‘m in de juiste combinaties maken. Dat maakt het soms best lastig en een verkeerde combi kan de smaak van je wijn of gerecht echt vernietigen. Zonde! Voor beide partijen.

Strak of filmend

Hoe weet je dan wat de juiste combinatie is? Het basisprincipe is dat wijn en spijs met elkaar in balans moeten zijn qua mondgevoel en smaakgehalte. Het mondgevoel kan ‘strak’ of ‘filmend’ zijn. Een ‘strak’ mondgevoel is een beetje stroef en samentrekkend, zoals een citroen of iets knapperigs, zoals een droog toastje. Een ‘filmend’ mondgevoel is vol, romig, crèmig zoals bijvoorbeeld boter, room en zoete producten. Het smaakgehalte, oftewel de intensiteit van de smaken moeten ook met elkaar in balans zijn. Dus de wijn moet niet veel overheersender zijn dan het gerecht wat je erbij eet en andersom ook niet.

Voorbeeld: een droog toastje (strak) met een volle witte wijn (filmend) is niet lekker. Maar je kunt dit huwelijk wel redden, door op dat toastje een plakje gerookte zalm te leggen. BAM! Ineens zijn je hapje en wijn met elkaar in balans. Want die volle witte wijn heeft ook heus nog wel wat heerlijke zuren in de aanbieding die je misschien eerder niet opvielen. Door de strakheid van het toastje, komt ook dat strakke karakter van de wijn naar boven. En door het ‘filmende’ van de zalm, past ie mooi bij de volle, romige smaak van de wijn.

Wit bij vlees, rood bij vis

Ja je leest het goed. In de culinaire wereld stappen we af van het paradigma dat je bij vis witte wijn en bij vlees rode wijn moet drinken. Zoek naar de juiste combinatie qua mondgevoel en smaakgehalte. Gebakken kabeljauw in een kruidige tomatensaus smaakt echt zoveel beter met een glas lichte, rode wijn. Vleesgerechten die van zichzelf iets minder intens van smaak zijn, zoals bijvoorbeeld varkens- of kalfsvlees, lenen zich prima voor een mooi glas witte wijn.

Durf vreemd te gaan

Nu kan ik hier een enorme lijst opsommen van wijn-spijscombinaties die wel of niet met elkaar samengaan. Maar het is veel leerzamer om het zelf te ervaren. Probeer gewoon eens nieuwe combinaties, met de kennis die je nu hebt over het mondgevoel en het smaakgehalte. Durf vreemd te gaan en proef! Alleen door te experimenteren, leer je wat wel en niet bij elkaar past. Deze tip geldt natuurlijk alleen voor wijn en spijs…want ik wil niet stoken in een goed huwelijk. 😉

Laat jij je liever verrassen en meenemen op een culinaire wijn-spijs ontdekkingstocht? Dan kun je altijd een nog een wijnproeverij met bijpassende amusehapjes boeken bij Vinolove. Dan weet je zeker dat het koek en ei is! 😊

Volg me

Blijf op de hoogte van mijn avonturen en nieuwe artikelen over wijn. Dat kan via Facebook of Instagram.